Κάθε ποίημα διηγείται και μια ιστορία με κινηματογραφικό τρόπο. Το σκηνικό βιομηχανικό, σκοτεινό, παρακμιακό. Παροπλισμένες βιομηχανικές εγκαταστάσεις, έρημα στρατόπεδα, νυχτερινοί σταθμοί τρένων και λεωφορείων.
Το βασικό θέμα τού βιβλίου είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας. Οι άνθρωποι βρίσκονται σε μία διαρκή κίνηση: ένα τρένο για το Κιλκίς, ένα νυχτερινό ΚΤΕΛ στη Μοναστηρίου, ένα ferry για τη Σαλαμίνα. Δεν είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Είναι άνθρωποι που έχουν συμφιλιωθεί με τη σκιά τους και έμαθαν να κάνουν τον πόνο τους βουβό παράπονο.
Οι τόποι έχουν ιδιαίτερη σημασία: Η Ιπποκράτους, ο Κολωνός, οι γωνίες Γκυιλφόρδου και Αχαρνών και Λεωνίδου και Θερμοπυλών, ο Βοτανικός, η πλατεία Ασωμάτων αλλά και το Κιλκίς, η Θεσσαλονίκη, η Ξάνθη, το Ορμένιο και η Ορεστιάδα.
Ο συγγραφέας σημειώνει στο οπισθόφυλλο:
“Αβέρωφ – Προύσσης: ασήμαντα, μικρά δρομολόγια. Όχι επειδή η διαδρομή είναι μικρή, αλλά επειδή η καρδιά δεν τολμά να τα κάνει μεγάλα. Τα περισσότερα είναι νυχτερινά δρομολόγια. Διαψεύσεις, ατέρμονες προσμονές και η ομίχλη –πηχτή όπως πάντα- να θαμπώνει τις σκοτεινές πιάτσες του έρωτα. Εκεί που οι στάλες τού ιδρώτα γλιστρούν στο χώμα και γίνονται αγίασμα”.
Μικρό απόσπασμα από το ποίημα “Υποστολή”:
“Στέκομαι ακίνητος στο τέρμα της γραμμής/ ένα περίπολο που όλο με κυκλώνει/ ένα αστεράκι που ξεπέφτει καταγής/ και με την άβυσσο τα βάζει και θυμώνει”.
Ο πίνακας που φιλοξενείται στο εξώφυλλο του βιβλίου είναι του βουλευτή και ιατρού γυναικολόγου Δημήτρη Λιντζέρη, ενώ τη σύνθεση του εξωφύλλου ανέλαβε η εικαστικός Πηνελόπη Μακρυνιώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου