Δεκέμβρης του 1962 στη Σίταινα, ένα μικρό ορεινό χωριό της Κυνουρίας, χτισμένο αμφιθεατρικά στις απότομες πλαγιές του Πάρνωνα. Το ημερολόγιο δείχνει 5 του μήνα, ανήμερα του Αγίου Σάββα. Από το πρωί πέφτει δυνατή βροχή. Ο αέρας λυγίζει τα κλαδιά του πλάτανου που αγκαλιάζει το δημοτικό σχολείο και τα πετά με μανία στη στέγη του. Κάποια κεραμίδια παραμερίζονται και το νερό περνά πια στη σχολική αίθουσα. Η φλόγα από την ξυλόσομπα που σιγοκαίει μέσα στη σχολική αίθουσα κοντεύει να σβήσει. Τα παιδιά κοιτούν ανήσυχα το ταβάνι. Ο δάσκαλος, Βασίλης Μπουρνάκης, φορά το πανωφόρι του κι ανεβαίνει στη στέγη για να δει τι συμβαίνει. Χωρίς να το καταλάβει, γλιστρά και πέφτει στο κενό... Ξεψύχησε το ξημέρωμα της επομένης. Το άψυχο σώμα του το ξεπροβόδισαν οι μαθητές του πάνω σ’ ένα γαϊδούρι που το μετέφερε στο Άστρος, όπου και ενταφιάστηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου