Αυτό λέει σε συνέντευξή του στη Φιγκαρό ο Ρομπέρτο Σαβιάνο, συγγραφέας του γνωστού βιβλίου Γόμορρα. Αν στην Ιταλία το σκάνδαλο Calciopoli δεν έχει ακόμη οδηγήσει σε θεαματικές ανακρίσεις - τονίζει - αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί η διείσδυση της Μαφίας. Υπάρχουν όμως μερικές αποκαλυπτικές περιπτώσεις. Ο πρώην σταρ της Λάτσιο Τζόρτζιο Κινάλια, ένα είδος Ζιντάν της Ιταλίας, κατηγορείται ότι ήταν το δεξί χέρι της οικογένειας των Καζαλέζι με στόχο τον έλεγχο της Λάτσιο.
Σε γενικές περιπτώσεις, πάντως, η Μαφία προτιμά να ασχολείται με μικρές ομάδες, πολλές από τις οποίες έχουν άλλωστε διαλυθεί λόγω διασυνδέσεων με τη Μαφία. Το φαινόμενο αυτό επεκτείνεται και απειλεί πολλές χώρες, καθώς εντάσσεται στην παγκοσμιοποίηση του εγκλήματος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν χώρες όπως το Μεξικό, η Κίνα ή η Βραζιλία. Εκεί, έμποροι ναρκωτικών έχουν κάνει τόσο μεγάλες περιουσίες, ώστε βρισκόμαστε μπροστά στη γέννηση μιας αστικής τάξης του εγκλήματος που επενδύει σε μετοχές, στο ποδόσφαιρο ή σε ακίνητα. Αυτή την τάξη παρουσιάζει η Δύση ως μοντέλο εκσυγχρονισμού των αναδυόμενων χωρών…
Μια από τις χώρες που μοιάζει να είναι απαλλαγμένη από μαφιόζικες καταστάσεις είναι η Γαλλία. Αυτό δεν σημαίνει ότι στην Ντίσνεϊλαντ, για παράδειγμα, δεν γίνονται συχνά συναντήσεις ανάμεσα σε ιταλούς και αφρικανούς Μαφιόζους. Επιπλέον, υπάρχουν ισχυρές συμμορίες στα προάστια, όπως και στην Κορσική. Στην ταινία του «Ο Προφήτης», ο Ζακ Οντιάρ δείχνει καθαρά το ρόλο των κορσικανικών και αφρικανικών συμμοριών στις φυλακές. Οι ιταλοί Μαφιόζοι τρέφουν ιδιαίτερο σεβασμό για τους Κορσικανούς και συνεργάζονται μαζί τους. Αντιπαθούν όμως τους Μαγρεμπίνους.
Ο Ρομπέρτο Σαβιάνο δείχνει πιο ήρεμος αυτό τον καιρό, παρόλο που βρίσκεται στο στόχαστρο της Μαφίας. Κάνει περισσότερα ταξίδια, το κοινό του τον στηρίζει. Είναι όμως ταυτόχρονα αντικείμενο διαρκών επιθέσεων από τους πολιτικούς. Ο Μπερλουσκόνι είπε τον περασμένο Απρίλιο ότι το βιβλίο «Γόμορρα» κηλιδώνει την εικόνα της Ιταλίας. «Η επίθεσή του αυτή αποτέλεσε καταρχήν ένα μεγάλο ηθικό λάθος», λέει ο ιταλός συγγραφέας στη Φιγκαρό. «Σε μια χώρα που μετρά πολλούς νεκρούς λόγω της Μαφίας, η παρατήρηση του Μπερλουσκόνι μου θυμίζει εκείνον που σε μια πυρκαγιά τα βάζει μ’αυτόν που ειδοποίησε τους πυροσβέστες, κι όχι με τον πυρομανή. Ηταν όμως κι ένα μεγάλο επικοινωνιακό λάθος. Η Ιταλία είναι η χώρα όπου έχουν γίνει οι καλύτερες αναλύσεις για το οργανωμένο έγκλημα. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να είναι υπερήφανη γι’αυτό. Ερευνητές απ’όλο τον κόσμο έρχονται στην Ιταλία για να μελετήσουν τους νόμους μας και να μιλήσουν με τους εγκληματολόγους μας. Είναι απολύτως αντιπαραγωγικό να επιτίθεται κάποιος σ’εκείνους που προσπαθούν να αναλύσουν το σύστημα του εγκλήματος».
Μα η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι δεν έχει σημειώσει τελευταία επιτυχίες στον πόλεμο κατά της Μαφίας; «Αναγνωρίζω ότι ο υπουργός Εσωτερικών Ρομπέρτο Μαρόνι έχει κάνει μερικές έξυπνες επιλογές. Όμως η πολιτική του Μπερλουσκόνι χαρακτηρίζεται όπως πάντα από αμφιλεγόμενες κινήσεις. Την ώρα που πολεμά τη Μαφία, προωθεί δύο νόμους που αποτελούν δώρα προς τους φίλους των Μαφιόζων: ο ένας περιορίζει τις τηλεφωνικές υποκλοπές, ο άλλος συντομεύει τις δίκες (“processo breve”). Οι πολιτικοί θα ήθελαν στην πραγματικότητα να περιορίσουν το φαινόμενο της Μαφίας στις πιο θεαματικές της πλευρές (η “στρατιωτική Μαφία”). Συλλαμβάνουμε τους πιο επικίνδυνους Μαφιόζους, χωρίς αυτό να λύνει το πρόβλημα. Η μαφιόζικη οικονομία δεν πλήττεται. Είναι αρκετό να σκεφτεί κανείς το πρόβλημα των τοξικών αποβλήτων, για το οποίο ελάχιστα πράγματα έγιναν. Πολλοί βιομήχανοι και πολιτικοί θεωρούν ότι με αυτές τις παρατηρήσεις μου πλήττω τα συμφέροντά τους. Κι αυτό εξηγεί γιατί στην Ιταλία είμαι όλο και λιγότερο δημοφιλής. Θα ήθελα ένα γαλλικό ή ένα ισπανικό διαβατήριο, αλλά είμαι πολύ ακριβός…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου