Το νήμα της Ιστορίας το κρατά ζωντανό 84 χρόνια τώρα. Εκεί, από το 1926 έως σήμερα, η κάθε σημαντική μέρα κατέθεσε την ιστορική της αξία στο αύριο. Εκεί βρήκαν «στέγη» έγγραφα παλιά, όσο η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και το ελληνικό κράτος. Τέσσερα εκατομύρια σελίδες σε 7 χιλιόμετρα ράφια.
Εκεί, μπορεί να βρει κανείς σήμερα πολύτιμα τεκμήρια και συλλογές γι αυτά, που πέρασαν εδώ και ενάμιση και πλέον αιώνα, αφήνοντας ανεξήτηλα τα «βήματά» τους στην πορεία, που φθάνει στο κατώφλι μας. «Βήματα», όπως οι πολεμικές πιστώσεις του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου από το αρμόδιο Υπουργείο της Γαλλίας, οι προυπολογισμοί του ελληνικού κράτους από το 1860 έως το 1930, έγγραφα της Κατοχής και της Ανασυγκρότησης, ελληνικές και ξένες στατιστικές και απογραφές για την Ελλάδα, απολογισμοί του κράτους και τόσα άλλα. Ο λόγος για το Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος (ΕΤΕ), ενός πολύτιμου «νησιού», που ανήκει σε όλους τους Έλληνες.
Αν η λέξη «αρχείο» ανακαλεί κάτι παλιό και σκονισμένο, στην περίπτωση αυτή συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Μέσα στο νεοκλασικό μέγαρο Διομήδη, επί της 3ης Σεπτεμβρίου 146, κρύβεται ό,τι πιο σύγχρονο έχει να επιδείξει σήμερα η τεχνολογία, μία όαση, όπου βασιλεύει το απόλυτα «ιδανικό», ως προς τις συνθήκες συντήρησης για όλο τον πλούτο πάνω στον οποίο αναπαύεται η Ιστορία. Πλούτος που ως κοινωνικό αγαθό προσφέρεται στον καθένα, είτε ιστορικό ερευνητή, είτε πολίτη, που ενδιαφέρεται απλώς για τη γνώση.
Αυτή είναι η σημερινή διάσταση του Ιστορικού Αρχείου της ΕΤΕ, την οποία διάσταση έλαβε από το 2002, με την αναδιαμόρφωση της παλιάς έδρας των Γενικών Αρχείων της ΕΤΕ, σύμφωνα με μια νέα σύγχρονη φιλοσοφία λειτουργίας και ενεργούς κοινωνικής δράσης. Γιατί ένα Αρχείο που αποτυπώνει το σύνολο της οικονομικής ιστορίας του νεότερου ελληνικού κράτους αλλά και σημαντικές πτυχές της πολιτικής, πολιτισμικής και κοινωνικής ιστορίας οφείλει, όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επικεφαλής του, Γεράσιμος Νοταράς, να είναι πηγή γνώσης και μνήμης για τους πολίτες. Όπως οφείλει να «διαπαιδαγωγήσει», να εξοικιώσει μικρούς και μεγάλους στην αξία των πρωτογενών πηγών γνώσης και της τεκμηρίωσης ως εφόδιο ζωής για κριτική σκέψη και κατά συνέπεια κριτική συμμετοχή στην κοινωνία.
από το ΑΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου