Οι Γερμανοί έχουν πέσει με τα μούτρα στα αστυνομικά μυθιστορήματα

Οι Σουηδοί αστυνομικοί συγγραφείς Ρόσλουντ και Μπόργκε

Το ένα στα τέσσερα μυθιστορήματα που πουλιούνται στη Γερμανία είναι αστυνομικό.

Ορισμένοι οίκοι εκτιμούν μάλιστα ότι ο μισός τους τζίρος είναι ... αστυνομικός. Ένα λογοτεχνικό είδος που λατρεύεται στη Γερμανία. Ανατριχίλα, η αδρεναλίνη ανεβαίνει, οι σφυγμοί ανεβαίνουν, χτυποκάρδι. Το τηλέφωνο χτυπάει αλλά δεν το σηκώνεις, το κουδούνι της πόρτας χτυπάει αλλά το αγνοείς. Η αστυνομική λογοτεχνία εξέθρεψε γενιές και γενιές αναγνωστών και οι Γερμανοί την αγαπούν ιδιαίτερα. Τι κάνει όμως τόσο γοητευτική την αστυνομική λογοτεχνία; Ο Μάνφρεντ Σαρατσίν, ο πρώτος ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου στη Ρηνανία που ειδικεύθηκε στην αστυνομική λογοτεχνία, έχει την απάντηση. Και είναι απλή. Δυο πράγματα ενδιέφεραν πάντα τους αναγνώστες: «Ο έρωτας και ο θάνατος», όπως επισημαίνει. Ο Μάνφρεντ Σαρατσίν μετέτρεψε το πάθος του για τα αστυνομικά μυθιστορήματα σε επάγγελμα. Καταβρόχθιζε το ένα βιβλίο μετά το άλλο. Όταν έφθανε στο φόνο αναζητούσε με αγωνία, όπως ο κάθε αναγνώστης άλλωστε, το δολοφόνο.



Ο άνθρωπος και το έγκλημα

Όμως σιγά-σιγά το μοντέλο αυτό έγινε πληκτικό και στην αγορά εμφανίστηκαν και άλλες εκδοχές. «Τι σχέση έχει ο άνθρωπος με το έγκλημα; Ποιοι είναι οι λόγοι για να ξεπεράσει ένας άνθρωπος τα όρια; Ποιοι είναι οι λόγοι που ο άνθρωπος θέλει να διαλευκάνει τα εγκλήματα. Και νομίζω ότι αυτό οφείλεται στη διάθεση του ανθρώπου να φωτίζει τις σκοτεινές πλευρές της ζωής». Αυτή είναι η γνώμη του Όλαφ Πέτερσεν, επιμελητή στον εκδοτικό οίκο της Κολωνίας Kiepenheuer und Witsch που έχει στο πρόγραμμά του λίγα αλλά ποιοτικά πολύ καλά αστυνομικά μυθιστορήματα. Τα αστυνομικά μυθιστορήματα διαθέτουν όλα τα συστατικά της ζωής: «Τα αστυνομικά μυθιστορήματα αναδεικνύουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι και που σε τελική ανάλυση αυτά τα προβλήματα οδηγούν στο έγκλημα».



Καλή ανατροφή και κακά αστυνομικά



Και όταν συμβεί το έγκλημα τότε κάποιος θα πρέπει να το εξιχνιάσει. Και αυτός είναι κατά κανόνα είτε ένας μελαγχολικός τύπος από μια σκανδιναβική χώρα, είτε κάποιος πανέξυπνος γιατρός, είτε ένας ιδιωτικός αστυνομικός, είτε ένας ψυχολόγος που συνεργάζεται με την αστυνομία, συνήθως από τη Μεγάλη Βρετανία ή τις ΗΠΑ. Οι καλές πωλήσεις που σημειώνουν τα αστυνομικά μυθιστορήματα είναι και ένας λόγος που όλο και περισσότεροι συγγραφείς στρέφονται σε αυτό το είδος. Παρόλα αυτά σύμφωνα με τον Μάνφρεντ Σαρατσίν οι Γερμανοί συγγραφείς έχουν πολύ «καλή ανατροφή» για να γράψουν πραγματικά «βρώμικα» αστυνομικά. Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα, οι Γερμανοί αναγνώστες αφήνονται όλο και περισσότερο στην τρομακτική γοητεία του αστυνομικού μυθιστορήματος.