Μια παιδική χαρά στον Δήμο Πεύκων στη Θεσσαλονίκη παρουσιάζει εικόνα πλήρους εγκατάλειψης. Τι γίνεται όμως όταν η εγκατάλειψη αυτή γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη για τα παιδιά;
Βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη την προηγούμενη εβδομάδα για τη Δ.Ε.Θ και φιλοξενήθηκα στα Πεύκα. Πρόκειται για έναν Δήμο με έντονη οικιστική ανάπτυξη σε μια περιοχή που πιστεύω πως πριν απόκάποια χρόνια θα είχε απίστευτη φυσική ομορφιά. Μεζονέτες παντού και μια εικόνα νεοπλουτισμού διάχυτη. Μέσα λοιπόν σ' αυτό το τοπίο ύπάρχει και μία παιδική χαρά, λίγα μόλις μέτρα από τον κεντρικό δρόμο, γεμάτη σκουπίδια στην είσοδό της και πεταμένα σίδερα παντού από τις χαλασμένες κούνιες και τσουλήθρες. Σίδερα που θα μπορούσαν να αποβούν μοιραία ακόμα και για τη ζωή ενός παιδιού, εάν έπεφτε κατά λάθος πάνω τους. Ο χώρος δε της παιδικής χαράς ήταν μια μικρή χωματερή. Εντόπισα τυχαία έναν υπάλληλο του Δήμου και του είπα να μεταφέρει στον Δήμαρχο ότι είμαι δημοσιογράφος και θα φέρω το θέμα στη δημοσιότητα. Την επομένη η παιδική χαρά είχε σκουπιστεί όπως όπως και τα σπασμένα σίδερα είχαν παραμεριστεί σε κάποια γωνιά. Αλλά ήταν ακόμα εκεί. Όπως μου είπαν κάτοικοι η εικόνα της παιδικής χαράς είναι η ίδια εδώ και περίπου ένα χρόνο και η Δημοτική Αρχή δεν κάνει τίποτα. Το να μην κάνει ένας Δήμαρχος τίποτα είναι δικαίωμά του. Το να μην τον ψηφίζουν οι δημότες του, επίσης είναι δικαίωμά τους. Το να ολογωρεί όμως και να παίζει με τις ζωές των παιδιών, αυτό είναι έγκλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου