μέχρι τα μέσα αυτού του αιώνα θα φθάσει τα 9 ή 10 δισεκατομμύρια. Ανάλογα αυξάνεται η ανάγκη σε τρόφιμα και νερό. Τεράστιες ποσότητες όμως χάνονται. Οι μικρές επιστημονικές μελέτες έχουν ενίοτε τεράστια απήχηση. Αυτό συνέβη πρόσφατα με μια έρευνα, η οποία διαπιστώνει πόσο σπάταλα συμπεριφέρονται οι βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες με τα τρόφιμα που παράγουν. Ο Αυστραλός επιστήμονας Μπράντλει Ριντού από την ερευνητική οργάνωση CSIRO μαζί με άλλους συναδέλφους του παρακολούθησαν την πορεία που ακολουθούν τα μάνγκο που παράγονται στην Αυστραλία. Πόσα από αυτά που καλλιεργούνται στη βόρεια Αυστραλία φθάνουν τελικά στο πιάτο του καταναλωτή;
«Κατά μέσο όρο παράγονται 44.000 τόνοι μάνγκο το χρόνο. Διαπιστώσαμε ότι περίπου 14.000 τόνοι πάνε χαμένοι. Αυτό αντιστοιχεί στο 30 έως 40% του συνολικού όγκου. Δεν πρόκειται μόνο για τις φλούδες ή τους σπόρους αλλά για το κύριο μέρος του φρούτου. Πρόκειται για τεράστιες ποσότητες σκουπιδιών».
Απίστευτη σπατάλη και από τους ιδιώτες
Τεράστιες ποσότητες τροφίμων στα σκουπίδια Τα φρούτα χάνονται είτε κατά την αποθήκευσή τους ή κατά τη μεταφορά τους. Πολλές φορές πετιούνται από τα σούπερ μάρκετ απλά και μόνο γιατί η εμφάνισή τους δεν είναι τέλεια. Συχνά οι ίδιοι οι καταναλωτές τα αγοράζουν, αλλά τελικά δεν τα τρώνε και τα πετάνε στα σκουπίδια. Τα μάνγκο από την Αυστραλία είναι μόνο ένα παράδειγμα. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη. Ο Γιαν Λούντγβλιστ, καθηγητής για θέματα περιβάλλοντος και νερού στο πανεπιστήμιο του Λίνγκκέπινγκ, λέει σχετικά: «Μόνο λίγοι άνθρωποι συνειδητοποιούν πραγματικά τι πετάνε. Η πιο λεπτομερής έρευνα μέχρι σήμερα έγινε στη Μεγάλη Βρετανία. Σε μια έρευνα που ρωτήθηκαν 2.000 νοικοκυριά διαπιστώθηκε ότι το 30% της ποσότητας τροφίμων που αγοράζεται πετιέται στα σκουπίδια, παρόλο που το 60% αυτών είναι μια χαρά και μπορούν να καταναλωθούν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου