1/9/09

ΚΑΙ ΥΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ...

Ένα παράπονο και ένα δάκρυ



πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή

απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη

απόψε λύγισε η αντοχή.



Ένα σκοτείνιασμα που με βαραίνει

πικρή ανάμνηση σαν μαχαιριά

πρώτο φθινόπωρο που με πεθαίνει

πρώτο φθινόπωρο χωρίς χαρά.



Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη

κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί

τέτοιο φθινόπωρο χωρίς αγάπη

τέτοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί.



Στίχοι: Βαγγέλης Κορακάκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου